Almanya’da PRO ASYL ve Wadi e.V. kuruluşları, Yezidi soykırımının 11. yıl dönümü vesilesiyle yapılan resmi anmalara rağmen hayatta kalanların koşullarında hiçbir ciddi iyileşmenin gerçekleşmediğini vurgulayan kapsamlı bir açıklama yaptılar. Alman Parlamentosu, Yezidi toplumuna yönelik soykırımı tanıyan ilk ülkelerden biri olmasına rağmen, bu tanımanın ardından somut adımlar atılmadığına dikkat çekildi.
Rapora göre, Irak’ın Şengal bölgesinde soykırımın yaşandığı 2014’ten bu yana yüz binlerce kişi geçici kamplarda yaşamaya devam ediyor. Wadi tarafından Temmuz 2025’te yayımlanan analizde, bu kamplardaki durumun giderek kötüleştiği; Irak Göç ve Yerinden Edilenler Bakanlığı’nın kampların kapatılacağını duyurmasının ardından birçok yardım kurumunun finansman yetersizliği nedeniyle çekildiği veya faaliyetlerini sonlandırdığı kaydedildi. Ayrıca, ABD lideri Trump’ın USAID gelişim ajansının fon desteğini çekmesi durumu daha da ağırlaştırdı.
Kamp sakinleri, yıkımın sürdüğü ve rıza olmadan geri dönülmesi mümkün olmayan Şengal bölgelerine güvenli bir dönüş imkânı görmediklerini belirtiyorlar. Bölgedeki rakip milis grupların çatışmaları sürerken, Irak devletinin Yezidilerin güvenliğini sağlamakta yetersiz kaldığına dikkat çekiliyor.
Bu çerçevede iki kuruluş, Almanya’daki Yezidilerin tamamı için acilen ülke çapında bir geri gönderme yasağı getirilmesini talep ediyor. Ancak bu tek başına yeterli değil. Yezidi sığınmacılara kalıcı oturma hakkı verilmesi gerektiğininin de altı çiziliyor. Talep, Almanya’nın tarihsel ve ahlaki sorumluluğunu yerine getirerek, ezilenlere gerçek anlamda güvenlik ve gelecek perspektifi sunmasıdır deniliyor.
Ayrıca, yakın tarihte Nadia’s Initiative adlı kuruluş da bir ailenin Potsdam İdare Mahkemesi’nden gönderme işlemini durduran bağlayıcı bir karar çıkmasına rağmen zorla gönderilmesine ilişkin sert bir tepki yayımladı. Kuruluş, bu ailenin güvenli bir şekilde Almanya’ya geri getirilmesini ve tüm Yezidilerin Irak’a zorla geri gönderilmesine yönelik bir moratoryum ilan edilmesini talep etti.
11 yıl sonra, kimse soykırımın yaşandığı yere geri gönderilmemeli vurgusuyla, güzel sözlerin artık eyleme dönüşmesi gerektiğini ifade eden açıklamalar, Alman hükümeti ve eyalet yönetimlerine çağrıda bulunuyor. Bu çağrı, mağdurlara gerçek koruma ve gelecek güvence edilmesinin gerekliliğini ortaya koyuyor.
