‘Bayram görüşüne’ gitmiş… Nereye? Başka bir şehre… Adalet Bakanlığı ‘nakil taleplerine’ kulaklarını kapatmış. Bakan istediği kadar “Zulüm yok, işkence yok!” desin. Bu bile işkencenin bir başka adı… ‘AKP tipi’ işkence. Dört duvar arasına koyduğu yetmezmiş gibi bir de uzak yerlere gönderiyor. Sürgün gibi… Neden? Maksat zulüm olsun.
Bayram görüşü dediğin en fazla bir saat… Küçük bir odada onlarca kişi. Fiziki temas yasak. Sarılamazsın, evladını kucağına alamazsın. Masanın diğer tarafına oturmak zorundasın. Büyük bir uğultu… Herkeste acısını değil zoraki neşesini gösterme çabası. Mahpus da öyle, ziyaretçisi de… Duygusallık yok. Tabii hislerini kontrol edebilirsen… Dil ile konuşmak mümkün değil. Hal her şeyi anlatmaya yeter.
15 yaşında… Ömrünün baharında bile değil. Çocukluktan çıkmak üzere… Ergenliğin eşiğinde. Annesi içeride, çocukları dışarıda mahpus…. Kim bilir neler çektiler? İtildiler, kakıldılar… ‘Öteki Türkiye’nin çocukları’ çünkü onlar… AKP yargısı öğretmen olan annesine ‘terörist’ damgası vurmuş. Bunun hem hukuki, hem de toplumsal müeyyidesi var. Her ikisi de ağır. Her yürek kaldıramaz. Bir cam gibi kırılır, dökülür…
Erdoğan’ın AKP’si ‘Firavun’u hortlattı!
Derdini, ıstırabını kardeşin duymaz el oğlu duyar…. Ancak yaşayan bilir. Anlatılmaz, anlatılamaz. Sanki bir mürekkep okyanusu düşman kılmıştır kendine… Hayır, kendisi değil kılan, mevcut sistem, AKP yani. Nasıl bir akıl ve vicdan tutulmasıysa ‘çocukları öldürmekten’ bile çekinmedi. En son Firavun çocukların canına kastetmişti. Erdoğan’ın AKP’si asırlar sonra Firavun’u hortlattı. Ne bebek dinledi, ne yaşlı; ne çocuk dinledi ne kadın. Firavun kız çocuklarına ilişmemişti. Bütün bunlar ‘Musa doğmasın…’ diye. O Musa’nın doğuşunu engellemek ne mümkün! Bir yerde Firavun varsa Musa’sı da olacaktır.
Adı Sümeyra… Yaprak filizi, meyve çağlası demek. İsmiyle müsemma. Henüz küçük bir filizdi, yaprağa dönmemişti. Bir gonca bir tomurcuk gibi. Güzel bir isim, Arapça… Esmer kelimesiyle eş anlamlı. Buğday gibi koyu tenli. Yüzüne bakıyorum biraz esmere çalıyor. İsmi kaderi olmuş sanki. Yaşı 15 ama ‘çabuk büyümüş’ çocuklardan biri. Bir abla… İki kardeşi var… Onlara ‘annelik’ de yapıyor. Omuzlarındaki yük ağır, taşıması zor. Çocukluğunu yaşayamamış. Hayat onu ‘birden’ büyütmüş. 15 yaşında yaşlı biri dense yeri…
İki gündür sosyal medyada fotoğraflarına rastlıyorum. Mütevazı bir oda… Beyaz pantolonu pembe gömleğiyle pek şirin. Sağında iki erkek kardeşi… Hele biri bebeklikten yeni çıkmış. Üzerlerinde kahverengi gömlek. Sümeyra’nın bir eli kardeşinin omuzunda… Yüzlerinde belli belirsiz ifadeler… Acılı günlerin anısı olsa gerek. Sümeyra’nın duruşu da öyle… Hayatın dayanılmaz gölgesi düşmüş fotoğrafa…
Diğer fotoğraf bir hapishane hatırası… Beyaz duvarın önünde annesi ile sarmaş dolaş… Daha doğrusu annesi sarılmış. Sümeyra biraz kırgın gibi… Hayır annesine değil, hayata… Yüzünde buruk bir mutluluk var. Zoraki bir tebessüm sanki. Belli ki yüreğinde fırtınalar kopuyor. Annesiyle buluştu ama çok kısa süre için… Ayrılık mukadder. Hayatın gerçekleriyle yüzleşmek kaçınılmaz. ‘Mutluluk’ dakikalarla sınırlı. Buna ‘kavuşmak’ denmez, ‘özlem gidermek’ hiç denmez.
Evlada veda…
Meğer ‘bayram görüşü’ değil bir ‘veda buluşmasıymış’ bu… Kim bilir ‘duygusal fırtınalar’ yüreğini nasıl aşındırdı? 2 Nisan akşamı ‘ölüme yattığının’ farkında mıydı? Hisseder insan… Hele böylesi bir melek… Sabaha kardeşleri yatağında ‘cansız bedenini’ buldu. Gece, saat kaçta son nefesini verdi? Bilen yok. Bir gerçek var ki o da bu yükü daha fazla taşıyamadığı… Bir derviş sessizliğinde göçtü gitti bu dünyadan.
Son fotoğraf cenazeden… Mütevazı bir topluluk… Hoca elinde mikrofonla ‘ahkam’ kesiyor…. “Hakkınızı helal eder misiniz?” diye soruyor. Kim kime hakkını helal edecek? Cemaatin hemen arkasında resmi bir araba… Çakar ışıkları yanıp sönüyor. Bir hapishane arabası bu. İçi ‘tabut’ gibidir, nefes almak bile zordur. Annesini getirmiş olmalılar. Evet, annesi elleri kelepçeli, arkada kızının cenaze namazına tanıklık ediyor. Bir anne için bundan daha büyük acı olabilir mi?
Sümeyra neden öldü? AKP’nin ‘zulüm politikaları’ öldürdü önü… Hukuksuzluk öldürdü. Annesi Melek Gelir saçma sapan iddialarla mahkum edildi. Bir öğretmenin ne suçu olabilir ki? Dershanede çalışmak, kermese katılmak falan… AKP yargısı 6 yıldan fazla ceza verdi. AKP zindanlarında mahpustu. Çocuklarının yaşadığı, memleketi Bolu’ya naklini istedi. Sonuçsuz kaldı.
Kocaeli milletvekili Ömer Gergerlioğlu çok uğraştı; “Melek Gelir’i ziyaret ettiğimde çok üzgündü… Gözyaşlarıyla tek isteği çocuklarına yakın olan Bolu’ya nakliydi. Çok uğraştım. Adalet Bakanlığı umursamadı, sevki yapmadı. Bir çocuğu öldü. Mutlu musunuz şimdi?”
Evet, Adalet Bakanı Yılmaz Tunç var mı bir cevabınız? Ey AKP’liler! Var mı bir sözünüz?
AKP bile isteye zulmetti. Hem anneye hem çocuklarına… Sümeyra zulmün bedelini hayatıyla ödedi. Tek değil o, nice Sümeyra’lar var daha… Yitip giden… ‘Öteki çocuklar…’ onlar. Dertlerini, ıstıraplarını gören, çığlıklarını, feryatlarını duyan yok. Bir avuç dost dışında… Sümeyra’nın katili AKP! AKP’nin ‘zulüm sistemi’. Sümeyra’nın ölümünden en üstten en alta kadar bütün AKP’liler sorumlu. Erdoğan’dan sokaktaki vatandaşa kadar…
Hiç şüpheniz olmasın. Bu vebalden 1 oy da olsa ‘destek verenler’ payını alacak. “Gün gelir hissetmediğin acının da hesabı senden sorulur… Sorumsuzum sanma…”
Sorulacak elbette… “O kız çocuğuna hangi suçtan ötürü öldürüldüğü sorulduğu zaman…” Emin olun Sümeyra’nın iki eli yakanızda olacak. O ‘hesap defteri bir gün açılacak elbette…’.
Sadece ötede mi?
Sümeyra’nın ahı bu dünyada da peşinizi bırakmayacak. İktidarınızın bir gün gelir sonu… Bu devran hep böyle dönmez. O gün çok uzak değil. Bu yazı ‘tarihe şikayet dilekçesi olsun’ diye yazıldı.
Vakti gelince işleme konacak.
Necip F. Bahadır’ın köşe yazısı
